Μνημόνιο και επιχειρηματικότητα

Δεν ξέρω πόσος κόσμος το άκουσε ή το διάβασε, και πόσος έκατσε να το αναλύσει λίγο παραπάνω, αλλά σήμερα εκδόθηκε η έκθεση Doing Business 2011 από την World Bank που αναλύει τις ευκολίες και τις δυσκολίες για επιχειρηματική δραστηριότητα σε 183 χώρες παγκοσμίως. Σε αυτή την έκθεση λοιπόν λαμβάνονται κάποιες παράμετροι υπόψη όπως η γραφειοκρατεία ή η ευκολία να βρεις κεφάλαια, και άλλα πολλά και ανάλογα κατατάσσουν τις χώρες.

Φυσικά δεν χρειάζεται να έχει βγάλει κανείς σχολή Μαντείας για να καταλάβει πόσο χάλια είμαστε. Αρκεί να σας πω ότι εμείς είμαστε στην 109 θέση και οι "ποταποί" Αλβανοί στην 82... Πάρτε και μια γεύση με τα χάλια μας:



Τώρα εδώ υπάρχουν κάποια πράγματα κατανοητά για την παιδική χαρά που την λένε Ελλάδα και κάποια όχι. Για παράδειγμα το ότι βρισκόμαστε στην θέση 149 του πίνακα στην κατηγορία "έναρξη νέας επιχείρησης" και μόλις στην 49 στην κατηγορία "κλείσιμο επιχείρησης", δεν νομίζω να εκπλήσσει κανέναν εκτός φυσικά από τα στελέχη της κυβέρνησης που ακόμα σταυροκοπιούνται...

Αυτό που έκανε εμένα να σταυροκοπιέμαι όμως είναι η κατηγορία "πληρωμή φόρων" στην οποία καταλαμβάνουμε την 74η θέση. Η Γερμανία για παράδειγμα είναι στην θέση 88... Η Ιταλία στην 128...

Το μέγα ερώτημα τώρα είναι άλλο. Στα ίδια χάλια πάνω κάτω ήμασταν και πέρσι. Η έκθεση αυτή φυσικά και ήταν διαθέσιμη για όλους και αναδεικνύει κάποια πολύ σοβαρά, διαχρονικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις, παλιές και νέες στην Ελλάδα. Σου δείχνει γιατί κανένας δεν θέλει να έρθει να επενδύσει εδώ και γιατί υπάρχει μεγαλύτερη προτίμηση στο κλείσιμο των επιχειρήσεων παρά στο άνοιγμα.

Αφού λοιπόν τα προβλήματα είναι γνωστά και μας τα τρίβουν στα μούτρα κάθε χρόνο, τι έχει γίνει για να λυθούν; Τι προβλέπει το μνημόνιο για αυτά; Μήπως η μείωση των μισθών με τις επιχειρησιακές συμβάσεις θα συμβάλει στην καλυτέρευση της κατάστασης; Μα και όλη την έκθεση να διαβάσει κανείς δεν θα δει πρόβλημα υψηλών μισθών στον ιδιωτικό τομέα. Άρα κάτι άλλο φταίει. Και αυτό δεν είναι άλλο από το κράτος και τις τράπεζες. Που με την γραφειοκρατεία, το αλλαλούμ στις δημόσιες υπηρεσίες και την υπέρογκη φορολογία δημιουργεί ένα περιβάλλον αναξιοπιστίας και εντελώς αποτρεπτικό προς τους νέους επενδυτές και επίδοξους επιχειρηματίες.

Άρα κάποιος να πει στους μνημονιοκράτορες ότι τα μέτρα ασπιρίνες όπως οι επιχειρησιακές συμβάσεις και το τσοντάρισμα του κράτους για την τόνωση της απασχόλησης με προσωρινές προσλήψεις, δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα. Γιατί απλά αλλού είναι το πρόβλημα. Θα μπορούσαν πολύ γρήγορα, πολύ απλά και πολύ φθηνά να κάνουν αναπτυξιακή πολιτική ελκύοντας επενδύσεις και ενισχύοντας την επιχειρηματικότητα. Το μόνο που χρειάζεται είναι μια απλούστευση των διαδικασιών. Τίποτα άλλο.

Το ερώτημα είναι τώρα: αν αυτά μπορεί να τα βλέπει και να τα σκέφτεται κάποιος χωρίς οικονομοτεχνική εκπαίδευση, αυτοί που κυβερνούν και υποτίθεται έχουν αυτές τις βάσεις και την απαιτούμενη εμπειρία (λέμε τώρα) τι κάνουν; Τίποτα..


Όποιος θέλει να δει την έκθεση και τα στοιχεία της Ελληνικής επιχειρηματικότητας, ας κάνει κλικ εδώ

TazManiac